سقوط یک فرشته !
Posted 29 Квітня, 2008
on:آفتاب تازه زده بود. هنوز آسمون کامل روشن نشده بود، که چند تا ابر
پشت سرهم سوراخ شدن. يه چيزي خورد زمين، سنگي نبود ، آخه
صداش تپ بود………………….
آفتاب که کمي بالا اومد و مردم مثل لاک پشت سرشون رو از توي
لاکشون بيرون آوردن ،توي زمين ولُ شدن ، يه غريبه رو ديدن از سر
فضولي دورش جمع شدن . صداي پچ پچ بلند شد….
– اين چيه ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
– حيوونه ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
– آدم ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
– پرنده ست ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
-عروسک ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
– …
موهاش طلايي بود . بالاش سفيد مثل کبوترا ، از شرم وحيا سرشِِ پايين
بود ، زخمي ، خوني ، مجروح بود …………..
کسي جرات نداشت بهش نزديک بشه . داشت گريه مي کرد ،که يکي اومد
جلو دستش رو دراز کرد ، بهش گفت : تو هم سقوط کردي ؟ !!…….
Залишити коментар